267. Prymitivus prymitivus

          Młody, dobrze, a nawet bardzo dobrze zapowiadający się przyrodnik, magister Węszyderiusz Wihajsterko wszedł pewnego razu do laboratorium mieszczącego się w podziemiach bździochowskiego uniwersytetu i pokazał swemu przełożonemu, staremu profesorowi mianowanemu Towciwiłowi Wgłąbpatrzcie notatki ze swego najnowszego odkrycia.

          O Wihajsterce mawiano, iż jego pradziadek walczył w Wehrmachcie, ojciec zaś w AK, czyli w Africa Korps, generalnie, że jego korzenie sięgają tam, gdzie onegdaj rozciągały się kresy Kresów Zachodnich. Protoplaści zaś profesora Wgłąbpatrzty zapuścili korzenie na kresach Kresów Wschodnich, choć końcówki tych korzeni sięgały ponoć dalej na wschód, niżby kto mógł pomyśleć. Chociaż złośliwcy sugerowali, że antenaci obu panów na pewno spotkali się pod Grunwaldem, oczywiście walcząc po przeciwnych stronach, jednak ta „korzenna” rozbieżność wcale nie przeszkadzała we współpracy obu naukowców i nie wpływała na ich relacje. Toteż profesor Wgłąbpatrzto z zainteresowaniem zagłębił się w lekturze Wihajsterowych wzorowo prowadzonych zapisków.

          „Wywrzeszcza żerna (łac. Prymitivus prymitivus) – w ujęciu morfologicznym zmutowany głowonóg lądowy z rodziny pasożytów z podgatunku Arogantus vulgaris o prostym rozwoju, bezpłciowy, jadowity, wszystkożerny. Występowanie: Bździochowa Dolina. Żeruje na organizmach prymitywnych, szczególnie z gatunku homo sapiens.

          Budowa ciała: Niewielka głowa przechodząca w sporej wielkości gruboskórny odwłok. Wewnętrzne zwoje zamiennie pełnią funkcję jelit i mózgu. Posiada tylko jeden otwór gębowo-odbytniczy mieszczący się w górnej części ciała, w którym dodatkowo mieszczą się gruczoły jadowe. Wykształcone w toku ewolucji cztery chwytne odnóża służą wyłącznie do podawania pożywienia i wygrażania.
          Układ rozrodczy: wywrzeszcza żerna nie posiada cech rozmnażania charakterystycznego dla poszczególnych gatunków organizmów, od najprostszych po naczelne. Poszczególne osobniki pojawiają się poprzez skażenie zaatakowanego organizmu dowolnej płci jadem już istniejących osobników. Im bardziej prymitywny organizm (im niższe miejsce organizmu w hierarchii systematycznej), tym bardziej jest on podatny na skażenie. Po zmutowaniu – bezpłciowy.

          Układ pokarmowo-wydalniczy: Wszystkożerna. Dorosły osobnik pobiera dziennie pokarm w ilości będącej krotnością jego wagi. W dotychczasowych badaniach nie udało mi się określić precyzyjnie tej krotności, oszacowałem, że mieści się ona w przedziale od 3 do 7. Układ pokarmowy i wydalniczy osobnika skażonego jadem ulega przekształceniu. Następuje połączenie się obu układów, w wyniku czego zanika otwór gębowy, a jego funkcję przejmuje odbyt przemieszczający się w miejsce dotychczasowego otworu gębowego. Wzmożony w tej fazie apetyt prowadzi do zmian w ciele. Uwypukla się odwłok, który staje się gruboskórny. W ostatniej fazie przekształcania w powstały układ pokarmowo-wydalniczy wchłaniane są zwoje mózgowe, które – zainfekowane – mutują w kierunku gruczołów jadowych o dużej sile wytrysku.

          Charakterystyka: Z natury agresywna. Nie ma naturalnych wrogów, wygrażanie odnóżami i tryskanie jadem służą wyłącznie atakom na wyimaginowanego wroga.”

          Natychmiast po wyjściu magistra Wihajsterki profesor Wgłąbpatrzto na odpowiednim materiale wyhodował bakterie z gatunku Prymitivus prymitivus i osiągnąwszy zadowalające wyniki, potwierdził odkrycie swego podwładnego, uzupełniając je o kilka nowych spostrzeżeń. Ustalił mianowicie, że osobniki wywrzeszczy żernej są niezwykle odporne i z upodobaniem żerują na brukselce.

          Powyższe dokonanie przyrodnicze zostanie zapewne niebawem ogłoszone i ulokowane na stałe w systematyce organizmów. Profesor Wgłąbpatrzto, niezmiernie zadowolony z dociekań biologiczno-przyrodniczych i osiągnięć w tej materii swojego współpracownika, czekał z niecierpliwością na dokonanie kolejnych ważkich odkryć naukowych magistra Wihajsterki, by zaproponować mu zrobienie doktoratu i objęcie stanowiska profesora akademickiego.

          cdn…